«Δεν υπάρχει σκληρότερο πράγμα από το να ζωγραφίσεις ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό σου, ενώ η καρδιά σου είναι κομμάτια. Και δεν είναι μεγαλύτερη ειρωνεία άλλη, από το να τρέχουν δάκρυα πραγματικά πάνω στα ζωγραφιστά σου μάγουλα. Και δεν υπάρχει αυστηρότερη καταδίκη από το να πρέπει να κάνεις τους άλλους να γελάσουν την ώρα που εσύ σπαράζεις. Και δεν είναι τίποτα χειρότερο από το να τα καταφέρνεις».
Μουσική, τραγούδι, χαρούμενη ατμόσφαιρα, χορός. Τι άλλο μπορεί να επιθυμεί ένα παιδί την ημέρα των γενεθλίων του; Αν εκτός από τους φίλους του υπάρχει στο πάρτι και κάποιος μάγος , ταχυδακτυλουργός ή κλόουν, τότε η ημέρα των γενεθλίων μπορεί να μείνει αξέχαστη.
Ο Γιάννης Μαυρίδης είναι ανιματέρ σε παιδικά πάρτυ, τα τελευταία δώδεκα με δεκατρία χρόνια. Σήμερα είναι 45 χρονών. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως ηθοποιός , αποφοιτώντας από τη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Γρήγορα ασχολήθηκε με το παιδικό θέατρο καθώς τα παιδιά είναι η μεγάλη του αγάπη. Τα τελευταία 3 χρόνια εργάζεται παράλληλα, σαν εμψυχωτής σε τηλεοπτικές εκπομπές και γνωστά show στην ελληνική τηλεόραση. Κάποια στιγμή τα παράτησε κι άρχισε να ασχολείται με τα παιδικά πάρτυ, υποδυόμενος τη φιγούρα του Κλόουν.
«Το να είσαι Κλόουν και μάλιστα να έχεις να κάνεις με παιδιά, δεν είναι εύκολο. Δεν μπορείς να τα ξεγελάσεις. Δεν μπορείς να υποκριθείς, γι αυτό και η περφόρμανς του κλόουν δεν σχετίζεται με την υποκριτική. Έχει να κάνει με το είναι σου και με το πως το δουλεύεις. Όλα στηρίζονται στον αυτοσχεδιασμό. Αν δεν μπορείς να αυτοσχεδιάσεις, τότε άλλαξε επάγγελμα».
Πραγματικός κλόουν, είναι ο Κλόουν του τσίρκου. Στην Ελλάδα, που δεν υπάρχει ούτε σχολή αλλά ούτε και τσίρκο, οι περισσότεροι συνεργάζονται με γραφεία παιδικών εκδηλώσεων. Κάποιοι εργάζονται και σαν ελεύθεροι επαγγελματίες. «Οι χρηματικές απολαβές σχετίζονται με την αξιολόγηση της δουλειάς που κάνει ο καθένας ή από το γραφείο εκδηλώσεων με το οποίο συνεργάζεται . Οι τιμές αν συνεργάζεσαι με γραφείο ξεκινάν από 60 ευρώ, ενώ αν πάει κανείς ανεξάρτητα μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 150».
Τα παιδικά πάρτυ γίνονται συνήθως Παρασκευές και Σαββατοκύριακο, μπορεί να συμβεί όμως και μέσα στη βδομάδα. Ο Γιάννης προσπαθεί να κλείνει κάθε φορά πάνω από μια εκδήλωση. Ωστόσο αυτό από μόνο του, παρουσιάζει κάποιες δυσκολίες. «Μέσα σε μια μέρα μπορεί να έχεις 3 με 4 πάρτυ που να βρίσκονται σε διαφορετικές περιοχές. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να έχεις μεγάλη προσαρμοστικότητα στο εκάστοτε περιβάλλον που επισκέπτεσαι. Αλλιώς είναι τα παιδιά της Εκάλης και αλλιώς του Περιστερίου. Ένα δωράκι που θα κάνεις , τα μεν θα τα αφήσει αδιάφορα, τα δε θα χαρούν πολύ. Επίσης κάθε παιδί έχει την δική του προσωπικότητα που πρέπει να λαμβάνει κανείς σοβαρά υπόψη του».
Το επάγγελμα του κλόουν, του ανιματέρ γενικότερα, δεν είναι εύκολο. Πολλοί είναι αυτοί που τα παρατάνε στην πρώτη βδομάδα. Ειδικά αυτοί που έχουν σαν κίνητρο τους το χρήμα. «Τον πρώτο καιρό μπορεί να νιώθεις αμηχανία. Κυρίως από τη συμπεριφορά των παιδιών. Τα παιδιά είναι σκληρά, θα σε κρίνουν. Ένας καλός κλόουν πρέπει να είναι οργανωμένος, να έχει ένα πρόγραμμα που να προσαρμόζεται στο κάθε περιβάλλον και κυρίως να είναι αποστασιοποιημένος συναισθηματικά. Ακούς πολλά και βλέπεις πολλά». Συχνά ο Γιάννης παραδίδει ο ίδιος σε άλλους σεμινάρια για Κλόουν και εμψυχωτές. «Υπάρχουν συγκεκριμένες τεχνικές που πρέπει να μάθει κανείς, όπως και τρόπους αντιμετώπισης των παιδιών. Η έκθεση στο παιδικό κοινό δεν είναι απλή υπόθεση».
Μεγάλη σημασία έχει η στολή και το στυλ. Ο Γιάννης παίζει πολύ με το στυλ του. Είναι ένας κλόουν διαφορετικός με tribal σχέδια στο πρόσωπό του. Πολλές φορές βάζει τα ίδια τα παιδιά να τον βάψουν. Σε μικρότερες ηλικίες, δηλαδή κάτω από πέντε, έχει παρατηρηθεί πως τα παιδάκια τρομάζουν με φιγούρες αλλόκοτες, με φανταχτερά ρούχα και έντονο μακιγιάζ. Για τον λόγο αυτό ο Γιάννης σε μικρότερες ηλικίες εμφανίζεται πιο ελαφριά ενδεδυμένος και με λιγότερο μακιγιάζ.
«Το θέμα είναι να τους κρατάς το ενδιαφέρον. Σήμερα τα παιδιά με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και το ίντερνετ δεν περιμένουν να διασκεδάσουν με εμένα. Πρέπει να ξεφεύγεις από τον κλασσικό τύπο κλόουν, να τον μεταλλάσσεις».
Για τον Γιάννη ο κλόουν είναι ένα επάγγελμα αξιοπρεπές. Ίσως πιο αξιοπρεπές από κάποιο σήριαλ στην τηλεόραση που ενδεχομένως να μην τον ενδιαφέρει καθόλου. Κανείς επίσης μπορεί να πάρει και να δώσει πολύ ωραία συναισθήματα. «Υπάρχουν φορές που νοιώθω χάλια ψυχολογικά και μέχρι να φτάσω στο πάρτυ συγκρούομαι μέσα μου. Κι όμως λίγο αργότερα, μέσα από το παιχνίδι με τα παιδιά, φτιάχνει η διάθεσή μου, ξεχνιέμαι».
Οι εμπειρίες είναι εξίσου πολλές και ενδιαφέρουσες. «Μια φορά στο σπίτι μιας πλούσιας πολύ οικογένειας , το παιδί που είχε γενέθλια δεν έκανε κέφι το ομαδικό παιχνίδι που παίζαμε. Κάποια στιγμή γύρισε και μου ‘πε: Άκου να σου πω όλα αυτά που βλέπεις γύρω σου, είναι δικά μου κι εσύ θα κάνεις ό,τι σου πω εγώ. Ένιωσα περίεργα και πιο πολύ για το πως κανείς μεγαλώνει έτσι το παιδί του. Βέβαια μου έχει τύχει και περίπτωση κοπέλας που ήμουν ο κλόουν της κάθε χρόνο στα γενέθλιά της, μέχρι που μεγάλωσε. Σήμερα είναι παντρεμένη κι εγώ, ο αγαπημένος της κλόουν, διασκεδάζω τα δικά της παιδιά».
Μαζί με τα παιδιά, μεγαλώνει κι ο ίδιος ο Γιάννης. Η καρδιά του όμως μένει πάντα η ίδια: είναι η πολύχρωμη καρδιά που ανήκει στον Κλόουν με το τεράστιο χαμόγελο.
