Παραλία
κάτω από μια ομπρέλα, μια ηλιόλουστη μέρα,
κρύβομαι κάτω από το ψάθινο καπέλο,
πίσω από τα μαύρα μου γυαλιά,
ηλιαχτίδες ζεσταίνουν τις άκρες των δαχτύλων μου,
παγωμένο ακόμα το σώμα,
και οι σκέψεις.
Γεύση από κακάο και τροπική καρύδα,
δυο γουλιές παγωμένου καφέ
νοσταλγία και μια φτηνή δικαιολογία,
παγάκια από βροχή
στις άκρες των ματιών μου...
Πίσω από τα μαύρα μου γυαλιά
κρύβομαι στην ξεχασμένη ζέστη.
Kολλημένη σάρκα πάνω στην καλοκαιρινή ξαπλώστρα.
Αυπνία
και μια θάλασσα
πιο γαλάζια από ποτέ, στολισμένη
με τα ακριβότερα κοχύλια .
Ωδή στον πιο ζεστό ήλιο
που διάλεξα να κρύψω καλά πίσω από τα σύννεφα
της απέραντης αυτής υπαρκτής βορεινής μελαγχολίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου